Deze Bollebooswichtpagina is gekoppeld aan de Stapperloot-route Lille
Wandel deze route met je smartphone.
JACQUES HITTORFF
° Keulen, 20 augustus 1792.
ⴕ Parijs, 25 maart 1867.
Een architect die niet alleen verandering aan zijn omgeving heeft gebracht, maar ook zelf enkele keren van nationaliteit is veranderd. Dat had alles te maken met zijn geboorte op 20 augustus 1792 in Keulen, op dat moment een stad binnen het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, waardoor hij dus de Duitse nationaliteit bezat. Maar wanneer de Franse revolutionaire troepen twee jaar later Keulen innemen, wordt dat een onderdeel van de Franse Republiek en dat houdt in dat de inwoners vanaf 1801 de Franse nationaliteit krijgen.
Jacques’ ouders zijn bescheiden handwerklui, maar zijn vader ziet voor zijn zoon een betere toekomst in de architectuur en laat hem alvast meetkunde en tekenen leren, waarbij Jacques ook leert metselen en steenhouwen. De stap naar architectuur wordt in 1890 gezet als hij in Parijs naar de School voor Schone Kunsten gaat en daar les krijgt van Charles Percier. Vervolgens gaat hij een reis door Europa maken om in Sicilië met de klassieke Griekse bouwkunst kennis te maken. Hij ziet aan die overblijfselen dat die antieke gebouwen ooit in allerlei kleuren waren beschilderd, wat toen nog door de meeste archeologen genegeerd werd.
Wanneer het Weense Congres van 1815 de Franse grenzen opnieuw beperkt tot die van 1791, dus van voor de Franse veroveringen na de Revolutie, wordt Hittorff opnieuw Duitser. Hij trouwt met een dochter van de Franse architect Jean-Baptiste Lepère en komt zo toch in het milieu van de Franse architecten terecht. Wanneer in Frankrijk Karel X koning wordt aan Jacques het organiseren van feestelijkheden toevertrouwd, te beginnen met Karels koningswijding en de rituelen rond de begrafenis van koning Louis XVIII (de 18de) in Saint-Denis.
Vanaf 1818 kan Jacques Hittorff dan toch de architectuur gaan toepassen. Samen met zijn schoonvader werkt hij vanaf 1830 aan de Parijse Sint-Vincentius de Paulokerk in Parijs en in datzelfde jaar wordt hij medeoprichter van de Société libre des Beaux-Arts in de Franse hoofdstad, waarvan hij het jaar daarop tot voorzitter wordt gekozen. Hij zal nogmaals die functie uitoefenen in 1842-’43.
Vanaf 1834 zal Jacques Hittorff ook zijn ideeën kunnen realiseren in het Parijse stadsbeeld. Hij is dan betrokken bij de aanleg van de beroemde Boulevard des Champs-Elysées, met name bij het Place de la Concorde, waarvoor hij het ontwerp tekent, daarbij al rekening houdend met de Egyptische obelisk die in op 9 augustus 1834 uit Luxor is gearriveerd.
In 1 842 wisselt Hittorff nog maar eens van nationaliteit, nu opnieuw de Franse, die koning Louis-Philippe hem verleent om zich kandidaat te kunnen stellen als lid van het Institut de France. Maar niet te iedereen wil hem zomaar daarin aanvaarden en zij zullen hem altijd blijven aanduiden als ‘de Pruis’.
Intussen voltooit Jacques het gemeentehuis van het Vijfde Arrondissement op de Place du Panthéon, waaraan Jean-Baptiste Guenepin al in 1844 was begonnen. Wanneer er door het overlijden van Jean-Jacques-Marie Havré een plaats vrij komt wordt Hittorff ook lid van de Academie voor Schone Kunsten.
Onder het Tweede Keizerrijk werkt Jacques samen met de bekende baron Hausmann, die Parijs verlost van een stad vol smalle kronkelige straatjes door er brede boulevards aan te leggen. Zo heeft Hittorff het Bois de Boulogne hergelegd en het theater van het Rond-Point des Champs-Élysées gebouwd, vandaag het Wintercircus. Ook huizen aan de Rue de Rivoli zijn van zijn hand, alsmede het gemeentehuis van het Eerste Arrondissement.
En ja, hij is dus ook de architect van het tweede Parijse Noordstation, nadat het eerste was afgekeurd en naar Lille verhuisde. Architect Jacques Hittorff overlijdt op 25 maart 1867 in de Parijse Rue Lamartin 40 en wordt begraven op het beroemde kerkhof van Montmartre, waar zijn graf nog steeds te zien valt.
Klik voor andere routes op Routes
Voor andere Bollebooswicht-items klik je op Bollebooswicht